De vorige generatie, Carl’s ouders. Antoine Top, boerenzoon uit Vlamertinge bij Ieper, en Monique Vanniewenhuyse, handelaarsdochter uit Roeselare, nemen de kruidenierszaak over van haar vader. We schrijven 1957. Carl’s grootouders hadden zijn vader wel eerst een jaar naar Brussel gestuurd om er de kneepjes van het vak te leren. Een omschakeling van achter de ploeg naar een winkel is immers niet evident. Algauw blijkt dat Antoine over buitengewoon verkoopstalent beschikt.

De zaak groeit en bloeit; Antoine begint uit te voeren met een bestelwagen naar horecabedrijven en boerderijen, en organiseert wijnverkopen. In die sfeer wordt in 1960 Carl geboren. In 1962 moet moeder Monique afhaken. Ze was een minzame en zachtaardige vrouw, en zodoende wel het omgekeerde van haar impulsieve echtgenoot. Ze kochten een pand met een grote tuin in dezelfde straat, en Monique begon er een zaak in dameskleding. Antoine boerde op zijn elan verder, werkte en verkocht dat het geen naam had.

Een nonkel zei ooit: “Als Antoine een strontje in zijn hand neemt, verandert dat in een crème au beurretje!” Gaandeweg dook er eind de jaren ‘60 een nieuw fenomeen op: de warenhuizen. Niettegenstaande Antoine’s prijzen door massaverkoop scherp waren, gingen de warenhuizen onder die prijzen. Vooral door herhaalde reizen naar de Valais in Zwitserland, leerde Antoine het product ‘kaas’ beterkennen en appreciëren. Hij begon er in zijn zaak de nadruk op te leggen, en was één van de eersten die Franse specialiteiten en Zwitserse Raclette verkocht. Brie, Camembert, Explorateur en Pont- l’ Evêque waren hier in die tijd ontdekkingen.

Tot nog toe at iedereen Hollandse Gouda’s en Belgische Brie, een verse kaas in vaste vorm met een zurig karnemelksmaakje. De nieuwe wending van de zaak bleek een schot in de roos! De oude activiteiten werden stelselmatig afgebouwd en de kaashandel groeide als kool! Antoine reisde naar Frankrijk om er de ‘fermiers’ te ontdekken, ging naar Rungis bij Parijs, om zijn gamma te verruimen en begon hij met kaasavonden op vraag van verenigingen en bedrijven. In 1972 was het zover; de oude winkel werd omgetoverd in een enig mooie 100% kaaswinkel.

Zoon Carl, die nooit ver weg was, zowel van de oude als nieuwe zaak, heeft het werkelijk met de paplepel meegekregen. Op zijn 18e was hij schoolmoe na 10 jaar internaat en hij besloot om ook kaas te verkopen. In Boulogne-sur-Mer, bij Philippe Olivier, kon hij meteen aan de slag. Tegenwoordig één van de grootste kaasfenomenen in Frankrijk. Vandaar ging het naar de lichtstad. Carl belandde er in een zaak, Gérard Pascaud in rue Cler. ‘Le petit flamand’ werd er voor de leeuwen gegooid. Door de appreciatie van de patron heeft hij volhard. Daarna volgden nog een aantal andere zaken en stond hij in voor de opleiding van nieuwe mensen. Fromagerie Lillo in de rue de Belles Feuilles werd zo geboren. Toen Carl terug naar België kwam, kende hij ‘Frans’ en ‘kaas’.

Hij werkt een jaar bij zijn vader, alwaar de opgedane kennis werd geïntegreerd. Intussen leerde hij ook zijn vrouwtje Rosemie kennen, die langzaam maar zeker, ook door de kaasmicrobe werd gebeten. Na een jaar legerdienst was het dan zover, ‘De Kaasbolle’ in de Smedenstraat te Brugge opent zijn deuren. We schrijven 2 mei 1981! Dat was wel eens iets anders dan thuis bij pa werken. Een nieuwe, eigen zaak en… op den vreemde! Slechts enkele freaks hadden al van de ‘Godfather’ uit Roeselare gehoord. Eén van hen was de bekende Brugse gastronoom Jan Demonie. Die hadden dan ook meteen vertrouwen in de zaak te Brugge ‘als zoon van…’. De start werd alvast niet gemist en de mensen apprecieerden de kennis en gedrevenheid, die nu nog steeds de sleutel van het succes is.

De voldoening die we van de klanten kregen en nu en toen is nog steeds onbetaalbaar! Na verloop van jaren zijn we ook rechtstreeks op de Vroegmarkt van Parijs gaan kopen. Vandaar onze exclusiviteiten in het gamma. Terwijl Carl zich volledig met de rijping bezighoudt, creëerde Rosemie enkele verfijnde bereidingen, die uitermate gesmaakt werden! Het samenvoegen van bij elkaar passende ingrediënten in hun juiste verhouding was helemaal haar ding. 

Een sterk groeiend segment werden de kaasplateaus, waar we zowel bij de compositie als bij de garnituur, enorme aandacht aan besteedden. In april 2003 werd de zaak gerenoveerd. Bij de aankondiging kon dat op niet veel bijval rekenen, want de mensen vonden de zaak goed zoals ze was.

Er stak ziel en charme in, het interieur paste bij het product! Doch een mens moet in het leven vooruitstrevend zijn, dat had ik van mijn vader geleerd. We hebben kosten nog moeite gespaard, met mooie materialen gewerkt en het geluk gehad een toparchitect tegen het lijf te lopen. Bij opening was de appreciatie alom. Van de oude winkel werd niet meer gesproken.

In de herfst van 2019 sloeg het noodlot toe en overleed Rosemie heel plots. Carl verwerkte dit zware verlies door terug te vallen op zijn werklust en drang om vooruit te gaan en troost zich met de gedachte dat Rosemie het wellicht ook zo gewild heeft.

Bij deze willen wij onze klanten bedanken voor het jarenlange vertouwen, en wees gerust, we blijven ervoor gaan!